یک وقتى نظام جمهورى اسلامى و ملت ایران را به حمله‏ى نظامى، جنگ و این چیزها تهدید مى‏کردند، حالا هم گاهى مى‏کنند، نه اینکه نمى‏کنند؛ اما خودشان مى‏دانند که این کار برایشان چقدر خسارت دارد، و من حالا مى‏گویم؛ این مسئولان امریکایى براى اینکه کارهاى خودشان را پیش ببرند - همیشه این‏طور است؛ نه با ما، با همه‏ى دنیا - زبان تهدیدشان همیشه باز است و تهدید مى‏کنند. بعضى از دولتها و ملتها هم دچار ضعف نفسند و در مقابل تهدید اینها خودشان را رها مى‏کنند و تسلیم مى‏شوند؛ اینها هم تشویق مى‏شوند به اینکه همیشه تهدید کنند. یک ملت بیدار، یک ملت داراى اعتماد به نفس و یک ملت عازم و مصمم، به این تهدیدها اعتنایى نمى‏کند؛ مسئولانش هم همین‏طور. دولتى که به مردم متکى است، نظامى که به وسیله‏ى خودِ مردم حمایت و حفاظت مى‏شود، او از تهدید واهمه‏اى نمى‏کند. من الان اینجا مى‏گویم: امریکاییها بدانند، اگر تعرضى به ایران اسلامى بکنند، ایران اسلامى به منافع آنها در هر نقطه‏ى عالم که امکان داشته باشد، لطمه وارد خواهد کرد. ما آن آدمهایى نیستیم که بنشینیم کسى ضربه بزند، جواب ضربه‏ى او را ندهیم؛ ما اهل صلحیم، اهل آرامشیم و به کسى تعرض نمى‏کنیم؛ دلیلش هم واضح است، ببینند؛ ما به کدام کشور حمله کردیم؟ ما با کدام کشور جنگ شروع کردیم؟ ما کدام کشور را تهدید کردیم؟ ما اهل این چیزها نیستیم؛ اما اهل این هستیم که اگر کسى ضربه‏اى بزند، ضربه‏ى او را با دوچندان شدت، پاسخ بدهیم.

 بهترین راه مبارزه‏ى با استکبار و دشمنان، همین است که ما در ساختن و پیشرفت کشورمان، هر چه مى‏توانیم سعى کنیم؛ پیشرفت علمى، پیشرفت فناورى، پیشرفت اخلاقى، همبستگى ملى و محکم کردن پایه‏ى ایمان و انگیزه‏هاى معنوى؛ هر چه که در این چیزها ما پیشرفت کنیم، دشمن بیشتر عقب مى‏نشیند و این مهمترین مبارزه‏ى ملت ایران است.